Muzeum Miedzi zaprasza na wirtualną prezentację zabytków jakie corocznie wzbogacają zbiory placówki. W sieci dostępny jest już film obrazujący tę kolekcję: https://www.youtube.com/watch?v=FH5xUGSZrVc&ab_channel=MuzeumMiedziwLegnicy
- Ekspozycja jest kolejną odsłoną cyklu prezentacji zabytków, jakie corocznie wzbogacają zbiory Muzeum Miedzi w Legnicy. Ukazuje kolekcjonerski aspekt działalności placówki, pozyskującej obiekty poprzez zakupy i dary osób prywatnych, a także przekazy innych instytucji - mówi Tomasz Grabowski z Działu naukowo - Oświatowego
Muzeum Miedzi.
W grupie najciekawszych nabytków Działu Historii Muzeum Miedzi z 2019 r. znalazły się portrety wykonane przez twórców związanych z Legnicą: Grzegorza Niemyjskiego (ur. 1970), Ericha Heermanna (1880–1947) oraz, nieznanego dotychczas, Friedricha Augusta Küblera (1804–1844). Szczególną wartość ma zwłaszcza obraz ostatniego z wymienionych artystów. Świadectwem życia codziennego przedwojennej Legnicy są meble z mieszkania przy ul. Wrocławskiej, przed 1945 r. należącego do cukiernika Felixa Walda, Przez następne kilkadziesiąt lat po wojnie służyły rodzinie Baranowskich. Na wystawie zespół ten reprezentuje szafka narożna. Oprócz tego do zbiorów trafiły m.in. obiekty (grafika, fotografie, karty pocztowe) dokumentujące dzieje wojska w Legnicy oraz dotyczące historii Akademii Rycerskiej.
Spośród nabytków z okresu powojennego wyróżniają się przedmioty związane z działalnością legnickich struktur NSZZ „Solidarność”: sztandary organizacji zakładowych i blachy drukarskie ze zlikwidowanej w stanie wojennym drukarni związku. Fragment współczesnych dziejów miasta dokumentują z kolei pozyskane sztandary likwidowanych legnickich szkół, w tym gimnazjalnych.
Do zbiorów Działu Sztuki zakupiono z wcześniejszej oferty osiem miedziorytów Krzysztofa Skórczewskiego. Autor podarował również sześć odbitek próbnych do jednej ze swych prac a także dziesięć płyt miedziorytniczych, do których nakład został wyczerpany. Kolekcję rzeźby kameralnej wzbogaciła figura Jeleń autorstwa Arno Zauche i dwie statuetki Grzegorza Niemyjskiego. Od kolekcjonera z Gdańska zakupiliśmy zespół przedmiotów wykonanych z miedzi i jej stopów, w tym bardzo cenny świecznik neoromański, nieobecny do tej pory w zbiorach samowar-fontannę, elektryczną lampę w stylistyce art déco.
Po długotrwałym depozycie zaoferowano do zakupu zespół dziewiętnastowiecznych składanych odważników, odważniki ocechowane w Legnicy i Jaworze, datowaną na 1812 r. wagę do monet z Królewskiej Mennicy w Londynie. Oferent podarował także zespół wykonanych z brązu starożytnych płacideł z terenu Chin.
Zbiory numizmatyczne wzbogaciły się ponadto o dwie legnickie monety – 1 krajcara księcia Chrystiana i bardzo rzadką 3 krajcarówkę księcia Jerzego Rudolfa 162(1-?) r., legnicką plakietkę i medal z zawodów kolarskich oraz srebrny medal autorstwa A. E. Schmidta wybity na Śląską Wystawę Ogrodniczą w Legnicy w 1883 r.
W 2019 r. w depozyt Działu Archeologii Muzeum Miedzi w Legnicy trafiły zabytki z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza (1300-700 p. n. e.) pochodzące z badań cmentarzyska w Czernikowicach (stan. 2), pow. legnicki. Zabytki pozyskano w czasie wykopalisk w sezonach 1968–1969 i 1971–1972. Do Działu Archeologii przekazane zostały z Ośrodka Studyjno-Magazynowego Zabytków Archeologicznych w Głogowie. Materiały te to przede wszystkim naczynia składane do grobów jako urny i wyposażenie zmarłych w ostatnią drogę (pojedyncze zabytki z brązu, wyroby ceramiczne np. grzechotki czy tzw. talerze krążkowe). Wraz z innymi zabytkami z tego stanowiska znajdującymi się od 1985 r. w dziale archeologii, zabytki te zostaną wkrótce opublikowane w ramach projektu pt. Czernikowice, stan. 2. oraz 4. Opracowanie i publikacja materiałów z cmentarzysk z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, realizowanego przez Muzeum Miedzi w Legnicy ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W ubiegłym roku do zbiorów Działu Historii Górnictwa i Hutnictwa Miedzi włączony został mundur górniczy wieloletniego pracownika KGHM, który w latach 1967–1989 pracował jako technik górniczy w Samodzielnym Oddziale Wykonawstwa Inwestycji w Lubinie (później Zakład Robót Górniczych).
Źródło: Muzeum Miedzi
