Na naszym portalu Legnica.eu prezentujemy kolejny artykuł dotyczący powojennej historii miasta. Ich autor, Marek Żak, jest wnikliwym badaczem i pracownikiem naukowym Muzeum Miedzi. Jego historyczne opowieści, cieszące się popularnością wśród czytelników, publikowane są też w Magazynie Miejskim Legnica.eu.
Jedno z popularniejszych haseł, głoszonych przez powojenną propagandę na tzw. Ziemiach Odzyskanych, mówiło o konieczności jak najszybszej „polonizacji” (ew. „odniemczenia”) tych terenów. Do najbardziej symbolicznego wydarzenia, wpisującego się w powojenny klimat „odniemczania Lignicy”, doszło 18 XI 1945 r., kiedy zostały strącone z cokołów dwa najbardziej reprezentacyjne niemieckie monumenty: pomnik cesarza Wilhelma I, stojący na skwerze przy wejściu do parku Miejskiego (ul. Witelona) oraz pomnik króla pruskiego Fryderyka II (pl. Słowiański). Cała akcja miała charakter oficjalny i podniosły, wręcz uroczysty, a udział w niej wzięli przedstawiciele władz miasta, partii politycznych, lokalnego garnizonu, harcerze i licznie zgromadzeni mieszkańcy miasta. Jako pierwszy runął pomnik cesarza Wilhelma I – „symbol pruskiej buty”. Następnie sformowany został pochód, który udał się na pl. Słowiański, bo „(...) Przyszła pora na Fryderyka, o złośliwym obliczu mieszczucha niemieckiego”. Po zrzuceniu drugiej figury odbyła się defilada wojskowa. Jak napisano wówczas na łamach dziennika „Pionier”: „Miasto odetchnęło”.
Tekst: Marek Żak, fot. ze zbiorów Muzeum Miedzi
Galeria zdjęć
